Flora en fauna
- Bijvoet
- Loopeend

Natuurnieuws
- Edelherten in Flevoland

- Gezenderde raven

Natuur Uit en Thuis
- UIT: de boom in

- THUIS: vogels en 'vechten'


Natuur kort
- Kuddewaakhonden

- Rivierkreeft

- Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs

Natuurexcursie
- geen

Boekennieuws
- Kerken van goud, dominees van hout

Website van de maand
- www.onzenatuur.be

 


Dieren in weerspreuken (september)
- 10 spreuken

Natuur Plus

-
Turkse tortel

Bomenweetjes
- Zoete Ermgard
- Het Bunderbos
-
Nieuwe planttechniek

Uit-tips
-
Beelden in Gees
- Natuur in Beeld
- Beyond Belief

 
NB. De links in onderstaande tekst zijn vet gedrukt en hebben een groene kleur.
 

 
       
   
   


Bijvoet (Artemisia vulgaris)

Je ziet hem zo over het hoofd, deze onopvallende plant, maar hij is zo veelzijdig! Bijvoet bloeit van juni t/m september met piepkleine witte bloempjes, die in langgerekte trossen aan de uiteinden van de takken hangen maar geen insecten aantrekken (de plant vermenigvuldigt zich via de wind).

Bijvoet komt in Nederland en België algemeen voor in ruige wegbermen en op braakliggend terrein. Ze wordt 50-150 cm hoog en heeft een rood-paarse zeer stevige stengel. De diep ingesneden donkergroene bladeren met viltig zilvergrijs blad van onderen, geuren kruidig. De bloemknoppen zijn kleine grijs/groene balletjes die aan het uiteinde groeien. Als je er over wrijft, komt er een heerlijk aroma vrij!

Het blad en de bloemen werden gebruikt om bier en wijn mee op smaak te brengen. Nog steeds wordt het verwerkt in allerlei kruidenbitters. Bijvoet komt uit het geslacht alsem waartoe ook de absintalsem behoort, bij menigeen bekend van de alcoholische drank absint, die begin 20e eeuw zelfs enige tijd verboden is geweest. 
De Engelsen kennen het ook als 'sailorstobacco', blad en bloem werd gerookt als tabak.

De plant heet niet voor niets BIJVOET. In de Romeinse tijd bevestigden soldaten het kruid aan hun been of deden het in hun schoen om minder snel vermoeid te raken. De bladeren zorgen er o.a. voor dat je voeten minder snel zweten. Je kunt ook op enkele bladeren of bloemtoppen kauwen tijdens het wandelen. De vermoeidheid zou dan afnemen, omdat de bittere aromatische stoffen de geest en blik zouden verhelderen.

Vanaf het Hunebedcentrum in Drenthe loopt zelfs een Bijvoetpad langs hunebedden en grafheuvels. De route start en eindigt in Borger (via Bronneger en Drouwen). De naam is te danken aan het feit dat de plant bijvoet veel voorkomt langs deze route: het Bijvoetpad.

De plant bezit een natuurlijk aroma dat muggen en motten verjaagt. Onder je kussen zou bijvoet beschermen tegen nachtmerries. In China worden van bijvoet geneeskrachtige staafjes (moxa staafjes) gemaakt en gebruikt in de acupunctuur. De plant wekt de eetlust op, stimuleert de spijsvertering en werd gebruikt als medicijn bij vrouwenziekten.
Naast zijn geneeskrachtige eigenschappen, beveiligde bijvoetkruid volgens de legendes het huis tegen brand en boze geesten. Behekste melk, boter en eieren werden door het aanraken met de plant onttoverd (folklorisch plantenboek).


Loopeend

De loopeend heeft een elegante manier van lopen. Hij waggelt niet maar loopt hoog opgericht met uitgestrekte hals. Sterker nog: hij rent. In het Engels heet de Indische loopeend dan ook Indian runner duck. Hij wordt ook wel Indische loopeend of flesseneend genoemd.

Van kruin tot staart zijn ze tussen de 50 cm (vrouwtjes) en 66 cm (mannetjes). In het land van oorsprong, het huidige Indonesië werd de loopeend gehouden als productie-eend. Het ras komt daar al eeuwen voor, ze zijn zelfs afgebeeld in steen in tempels die al meer dan twintig eeuwen oud zijn. Het zijn handige ongediertebestrijders. In het zuidoosten van Azië worden grote groepen loopeenden de rijstvelden op gestuurd na de oogst. Ze eten slakken en al het andere ongedierte en de overgebleven rijstkorrels op en zorgen automatisch ook voor de bemesting. Zo worden de rijstvelden klaargemaakt voor de volgende rijstoogst. Rond 1850 werden de eenden meegenomen naar Europa en Amerika.

Loopeenden leven in groepen. Het mannetje, de woerd, leeft van nature met vier of vijf vrouwtjes. Ze staan bekend om het enorme aantal eieren dat ze leggen. Zon 300 tot 350 eieren per jaar is een gemiddelde, maar het kunnen er ook meer zijn. De eieren kun je overal vinden, ze worden niet in een nest gelegd.

Het geluid dat de mannetjes en vrouwtjes maken is verschillend: vrouwtjes kunnen luid kwaken, terwijl mannetjes alleen een soort schor, zacht 'gefluister' kunnen voortbrengen. Door de kleine vleugels komen zij niet verder dan een 60 cm vliegend van de grond. Het zijn ook geen echte zwemmers, ze hebben weinig open water nodig.
Daarom blijven deze eenden dus voornamelijk ‘aan land’, waar ze de hele dag lekker vrij kunnen rondlopen, op zoek naar slakken, insecten en andere lekkernijen.

terug naar boven >>

   
       
   
   


Edelherten in Flevoland


De Faunabeheereenheid Flevoland stelt in een ‘Faunabeheerplan Edelherten’ voor om binnen de provincie circa 5.000 hectare aan natuurgebieden aan te wijzen waar de aanwezigheid van deze hertensoort wordt getolereerd.

Het gaat om gebieden langs de randmeren. Het beheerplan wordt in het najaar van 2021 voorgelegd aan het college van Gedeputeerde Staten in Flevoland.


Sinds vorig jaar zijn er edelherten aanwezig in Oostelijk Flevoland. Ze zijn er naar toe getrokken vanaf de Veluwe. Het voorstel is om naast een leefgebied voor de edelherten ook een gedoogzone aan te wijzen, waar de dieren vrij kunnen bewegen en foerageren. De boeren met grond in die zone hoeven geen preventieve maatregelen te nemen. Schade krijgen ze vergoed. Buiten het aangewezen leefgebied en de gedoogzone zou een nulstand voor edelherten moeten worden nagestreefd, vanwege de kans op aanrijdingen en schade aan landbouwgewassen. De faunabeheereenheid denkt dat er nu circa 15 edelherten in Flevoland leven en dat aantal zou in een periode van 5 jaar tot circa 90 kunnen toenemen.

Bron: Nieuwe Oogst

terug naar boven >>

 


Gezenderde raven

Op de Veluwe zijn zes raven voorzien van een GPS-zender. Hierdoor kan er onderzoek gedaan worden naar de verblijfplaatsen en het terreingebruik van jonge raven. Omdat bekend is dat raven en wolven samenwerken bij het vinden van voedsel, kunnen de gezenderde raven ook meer informatie geven over de wolven die op de Veluwe leven.

Uit onderzoek in het buitenland blijkt dat raven de wolven volgen, wetende dat er regelmatig verse kadavers achterblijven na een geslaagde jacht. Raven weten in zijn algemeenheid bijzonder snel kadavers van wilde hoefdieren als edelhert en wild zwijn te vinden. De Ravenwerkgroep Nederland, Wageningen University & Research, ARK Natuurontwikkeling en Sovon Vogelonderzoek Nederland willen de samenwerking tussen raven en wolven nader onderzoeken. Ze werken samen met terreinbeheerders en het Wolvenmeldpunt van de Zoogdiervereniging.
De zenders zijn voorzien van een zonnepaneeltje dat er voor zorgt dat er steeds voldoende spanning is om signalen uit te zenden. De onderzoekers kunnen de gegevens van de vogels via een website volgen.

Naar verwachting zullen de jonge raven gaan rondtrekken en groepen vormen met andere jonge raven. De gegevens die dit oplevert, zijn mogelijk bruikbaar om meer te weten te komen over de relatie tussen wolf en raaf.

Bron: ARK Natuurontwikkeling

 

   
       
   
   


Elke maand schrijf ik een stukje over iets wat ik in de afgelopen maand heb gezien tijdens een van mijn wandelingen.
UIT: ergens in het land.
THUIS: Maasland (ZH) en omstreken.

Tiny van der Meer


NATUUR uit: hoog en droog

Hoog en ontzettend mooi! Ik sta op de bosbergtoren in Appelscha. Vanaf het hoogste uitkijkplatform met een glazen vloer (!) heb ik een schitterend uitzicht over het uitgestrekte Nationaal Park het Drents-Friese Wold.
De 33 meter hoge toren staat op het hoogste punt van het Friese vasteland, een 20 meter hoog stuifduin.

Recent bleek dat de ‘Legende van de Bosberg’, waar een ondergrondse eik zou leven, op waarheid berust. De uitkijktoren is gebouwd op een nu daadwerkelijk gevonden enorme ondergrondse eik van ruim 300 jaar oud.

Alleen de toppen van de bovenste drie takken van deze oerboom zijn nog zichtbaar. De eik zelf zit verstopt in de zandheuvel, waar in de loop van de tijd steeds meer zand tegenaan waaide. Door de verstuiving ontstond de heuvel.

Eind juli zoek ik het (figuurlijk) ook al hogerop. Ik ga ’De Boom’ in. Geen klauterpartij om zo hoog mogelijk van het uitzicht te genieten deze keer. ‘De Boom’ is de naam van een mooi landgoed bij Woudenberg (U). Al direct bij de start van mijn route zie ik een prachtige wespenorchis langs de weg en enorme rode beuken tussen hun groene soortgenoten. Via een oud spoortraject kom ik bij de Bruinenburgersluis op de dijk van het Valleikanaal, misschien wel het mooiste plekje van de Grebbelinie. Toch weer hoog!

Vanaf de dijk zie ik een ree, prachtig afstekend tegen het lichte groene gras. Ook hier weer: wat een uitzicht!
Dat ik in Zuid-Limburg droge voeten houd, mag een wonder heten. Ik loop er langs de kabbelende Geul en door de weilanden naar Epen. Zie eekhoorns, weidebeekjuffers, boerenzwaluwen en hun jongen, wijngaardslakken, een hazelworm, wuivend graan en bloeiende aardappelvelden.

Onwetend van het verwoestende water dat dit gebied zal treffen, verblijf ik eind juni in Bommerig. Het hotel ligt hoog ten opzichte van de omgeving. Daar heb ik nooit bij stil gestaan, tot de nieuwsberichten meldden dat een groot deel van dit vredige landschap kort na mijn verblijf zo ingrijpend is verstoord en weggespoeld.


NATUUR thuis: Vogels en ‘vechten’

Het is half juli. Wandelend in de polder hoor en zie ik de zomer! Boven m’n hoofd zingt een veldleeuwerik zijn uitbundige liedje. Het is een van de weinige vogels die tijdens de vlucht zingt en hij kan dit minutenlang volhouden!

Even later landt hij niet ver bij me vandaan en blijft vrij lang zitten. Ligt er een nestje in het gras? Ik kan het niet ontdekken, maar ben blij dat ik wat foto’s van hem kan maken, want het is elk jaar weer een verrassing om de inmiddels vrij zeldzame veldleeuwerik van zo dichtbij te mogen zien.

Even later ben ik getuige van een robbertje koeienstoeien. Een koe alleen voelt zich niet prettig, het is een kuddedier. In een hechte kudde treedt synchroon gedrag op. De koeien grazen, herkauwen en rusten tegelijkertijd. Maar binnen de kudde heerst wel een bepaalde rangorde. Sommige koeien komen altijd als eerste uit de wei of naar de melkstal. Twee dames vinden het blijkbaar nodig om uit te vechten wie de baas is.

Een bijzonder schouwspel, want het gaat er best pittig aan toe! Na een minuutje of tien is duidelijk wie er heeft gewonnen en keert de rust weer.

Ik vervolg m’n weg. Plotseling zie ik vanuit m’n ooghoeken in een flits iets groens langsgolven. De groene specht! Maar ach, tussen alle bomen is hij natuurlijk allang weer verdwenen. Of toch niet? Tot mijn verrassing is hij verderop neergestreken in een dode boom! Aan de vlekjes op zijn borst zie ik dat hij nog jong is maar poseren hoeft hij gelukkig niet meer te leren!

terug naar boven >>


   
 
   
   
   

Kuddewaakhonden

Om schapen te beschermen tegen de wolf worden binnenkort ook in de provincie Noord-Brabant kuddewaakhonden ingezet.

Er starten 2 voorbeeldprojecten met inzet van kuddewaakhonden. Eerder werd al ervaring opgedaan met dit soort honden op de Sallandse Heuvelrug. Ook in Limburg startten er verschillende demonstratieprojecten.



De honden hebben het direct in de gaten wanneer er ongewenst bezoek bij de schapen in de buurt komt. Ze beschermen schapen niet alleen tegen de wolf, maar ook tegen andere honden, vossen en de goudjakhals. Momenteel zijn er in de provincie Noord-Brabant al verschillende schapenhouders die hun interesse getoond hebben in het werken met kuddewaakhonden.

Bron: ARK Natuurontwikkeling

 


Rivierkreeft

De rivierkreeft dreigt een grote plaag te worden in diverse delen van Nederland. Good Fish, de organisatie achter de VISwijzer, spoort Nederlanders aan te helpen bij de bestrijding door deze invasieve kreeftjes te consumeren.

Rivierkreeft uit Nederland scoort groen op de VISwijzer van Good Fish, dit in tegenstelling tot geïmporteerde in China gekweekte rivierkreeft in de supermarkt.


Good Fish heeft een interactieve kaart gemaakt waarmee direct rivierkreeften bij lokale vissers zijn te bestellen. Ook is op de kaart te zien in welke restaurants rivierkreeft uit Nederland kan worden gegeten.

Bron: Good Fish



Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs

IVN Natuureducatie is de winnaar van de Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs 2021. Volgens de jury heeft IVN in coronatijd, waarin de natuur voor veel mensen een belangrijke positie innam, haar meerwaarde bewezen. Aan de prijs is een bedrag verbonden van € 150.000. De prijs zal op 16 november worden uitgereikt.

"Als de afgelopen tijd iets duidelijk geworden is, dan is het wel hoe belangrijk natuur voor ons is", stelt de adviescommissie Natuur van het Cultuurfonds. "Voor veel mensen was een wandeling door het bos of de duinen, langs het strand of door de polder, het enige uitje dat er nog was. Voor veel mensen biedt een groene leefomgeving troost, rust, inspiratie en gezondheid. Het IVN speelt hierbij een enorm belangrijke rol."

Met de Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs krijgt IVN Natuureducatie, behalve een zelf te besteden bedrag van € 75.000 euro, een eigen CultuurFonds op Naam met een startkapitaal van € 75.000 euro. De doelstelling of bestemming van dit fonds wordt door het Cultuurfonds in samenwerking met IVN ingekleurd. De Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs wordt sinds 2010 uitgereikt, elk jaar in een ander werkgebied.

Bron: IVN Natuureducatie

terug naar boven >>

   
 
   
   
   


Geen

terug naar boven >>


   
 
   
   
   


Kerken van goud, dominees van hout


Over de verwording van de Nederlandse natuurbescherming

'Kerken van goud, dominees van hout' is het nieuwste boek van Rob Bijlsma.
De natuur in Nederland heeft zich op achterbakse wijze ontwikkeld tot verkeerde natuur. Overheid, natuurorganisaties, fotografen, hondenbezitters: Bijlsma spaart niemand in zijn
'natuurpamflet'
.

Een boek over de teloorgang van de Nederlandse natuurbescherming; hoe 'natuurbeheerders' al boskappend de bestaande natuur vernielen. Als schrijnend voorbeeld staat op de achterkant van zijn boek een foto van het door Staatsbosbeheer kaalgekapte Akingerzand. Dat bos moest volgens het beheerplan heide worden.

Auteur: Rob Bijlsma
Uitgave: Atlas Contact 2021
Aantal pagina's: 352, 15 x 23 cm
ISBN: 978 90 450 4463 7
Prijs: € 24,99

terug naar boven >>

   
         
   
   


https://www.onzenatuur.be

Een uitstapje over de grens deze keer

Van de Ardense bossen tot de zeeduinen van Het Zwin zijn twee cameraploegen al sinds maart 2019 bezig aan een safari door de wilde natuur in België. In 2022 zie je het resultaat van hun zoektocht in een unieke reeks natuurdocumentaires op Canvas.
Maar ‘Onze Natuur’ is meer dan dat. Op de website en social media kanalen kan je de Belgische natuur nu al ontdekken, beleven en beschermen. Je vindt er exclusieve beelden, een blik achter de schermen, onvertelde verhalen, tips hoe jij kan helpen, live cams, evenementen en veel meer, waardoor je niet anders kunt dan je wandelschoenen aan te trekken en naar buiten te gaan. Door weer en onweer.

terug naar boven >>

   
       
   
         
   


terug naar boven >>


   
       
   
   


Turkse tortel - Streptopelia decaocto
door: Hans Doorenbosch

Kent u de Turkse tortel, dat beige duifje met een fijn zwart streepje in zijn nek? Ze komen tegenwoordig vooral voor in tuinen rond de grote stad en in de dorpen. Ze hebben zich laten verdrijven uit de stad door de houtduiven.

De Turkse tortels verschillen aanzienlijk van de grote grijze houtduiven die een witte band om hun nek hebben en van de soms bonte stadsduiven die zwarte strepen op hun zijkant hebben. Tortels horen dan ook tot een ander geslacht dan de hout- en stadsduif. De Engelsen geven ze verschillende namen: een tortel heet 'dove' en een hout- en stadsduif 'pigeon'.

De Turkse tortel komt oorspronkelijk uit India en werd begin vorige eeuw geïmporteerd als kooivogel in Istanbul (Turkije). Na ontsnapping is de Turkse tortel alleen in noordwestelijke richting een opmars begonnen tot in ons land en verder. Wetenschappers hebben dit gedrag nog nooit begrepen. Omdat hij op eigen kracht naar Nederland is gekomen, is de Turkse tortel geen exoot.

In India leeft de tortel in een halfdroog landschap waar hij twee keer per dag zijn krop vol eet met zaden en die dan verteert op het heetst van de dag, zittend in de schaduw van een boom. Dit is heel anders dan bij insecteneters (merels, mezen) die de hele dag op zoek moeten zijn. De tortels leven buiten de broedtijd in India vaak in groepen en als één vogel ontdekt dat er elders meer eten te vinden is, gaan ze met de hele groep daarheen. Ze vliegen nooit grote afstanden. Samen zijn ze op zoek naar eten en veiligheid. Als hun omgeving op bos gaat lijken is de tortel vertrokken.

Tortelen is een ingeburgerd Nederlands woord en dat doen tortels graag. De meeste andere vogels raken elkaar alleen aan bij vechten of seks. Tortels zijn elkaar een levenlang trouw. In experimenten blijken ze elkaar na maanden afzondering zelfs achter glas nog te herkennen. Maar monogaam??

Al vroeg in het jaar maken ze een nest, soms al in januari. Ze kunnen ook het oude nest opnieuw in gebruik nemen. Als een nest net gebouwd is, is het doorzichtig als mikado en waait daarom nog wel eens uit de boom.
In de loop van de tijd raakt het dichtgemetseld met poep. Dat zie je ook op de straat: tijdens de bouw zie je veel gevallen takjes liggen. Later lijkt het meer als action painting op auto ’s, ook wel jeugdpoepplek genoemd.
Het vrouwtje legt nooit meer dan 2 witte eitjes. Ze doen alles samen, ook het broeden: de vrouw 16 uur met name in de nacht, de man 8 uur overdag. Zo hebben ze beide een stuk daglicht om voedsel te zoeken.

Het broeden duurt 14 - 18 dagen.Soms beginnen ze al in januari, maar meestal pas vanaf april. Van ei tot uitvliegen duurt 34 dagen. Tortels kunnen tot 6 x per jaar broeden, zeker als het broedsel mislukt, wat nog al eens gebeurt. Dat betekent 6 x 2 is 12 eieren waaruit tien jongen uitvliegen. Maar zoals dat bij vogels gaat, overleven er uiteindelijk door ziekte, ongevallen of ondervoeding maar 3. Dat is echter genoeg om de soort in stand te houden.

Tortels zijn soms al aan het eind van hun eerste jaar geslachtsrijp. Hoewel ze in gevangenschap tot 50 jaar oud kunnen worden, worden ze meestal maar een jaar of 4.
Duiven voeden hun jongen in het begin met kropmelk. Het wordt geleverd door man en vrouw. De melk bestaat uit losgelaten cellen van het slijmvlies van de krop. Deze melk wordt middels kokhalzen omhoog gebracht nadat het jong de snavel in de oudersnavel heeft gestoken. Op deze manier is geen dierlijk voedsel (insecten enz.) nodig. De duivenmelk bevat 80% eiwit, 10 % vet en wordt later langzaam bijgemengd met granen.De Turkse tortel zingt met drie lettergrepen roe-koe-koe. De houtduif met 5. Duivinnen zingen ook, maar minder vaak. Zangvogels zoals merels leren de zang van de ouders. Bij duiven (geen zangvogel) is de zang genetisch: duiven maken dezelfde geluiden als hun ouders ook als ze bij niet-duiven opgroeien.

Duiven hebben geen aparte ruiperiode maar doen dat langzamerhand bijna het hele jaar. Dan kun je altijd goed blijven vliegen. Waar veel vogels hun veren poetsen met vet uit een stuitklier verzorgen de tortels hun veren met poederdons. Dat zijn kleine donsveertjes die verpulveren en over de veren verspreid worden als een soort poeder.

Nog een paar weetjes:
De dodo was ook een duif. Op eilanden ontstaan soms soorten en verdwijnen ook weer. De Zuid-Amerikaanse treurduif broedt op de grond. Een sperwer eet tortel.

Bron: De Turkse tortel, Hay Wijnhoven, 2019, Atlas reeks.

Auteur: Hay Wijnhoven
Illustraties: Hay Wijnhoven
Uitgave: Atlas Contact 2019
Aantal pagina's: 206, 15 x 21,5 cm
ISBN 978 90 450 4036 3
Prijs: € 22,99

terug naar boven >>

   
 
     
   
 



Zoete Ermgard

De Zoete Ermgaard (Malus domestica) was vooral vroeger een populair ras voor zoete appelen vanwege de mooie kleur (lichtgroen tot rood) en goede houdbaarheid tot in februari.
Het is een zelfbestuivend ras en heeft daarom geen andere bomen nodig voor een goede opbrengst.


Het is een stevige vrij droge appel, die vanwege de zoete smaak heel geschikt is om te stoven. Maar ook langzaam ingedroogde appeltjes zijn heerlijk om zo te eten of te bewaren.
Het aardige van appelbomen is dat ze voor vruchten in het najaar maar ook voor mooie bloesem in het voorjaar en een prima bladerdek in de zomer zorgen.


Het Bunderbos

Het Bunderbos is een magisch en sprookjesachtig bos in het zuiden van Limburg. Het lintvormige bos ligt op de oostelijke terrassengordel van het Maasdal tussen Elsloo en Bunde in Zuid-Limburg en bedekt daar een aantal Maasterrassen. Plaatselijk komen er hoogteverschillen voor van 80 meter.
Dit langgerekte loofbos is één van de mooiste bronbossen van Nederland.

Overal waar je kijkt, ontspringen bronnen en stromen kleine beekjes en watervalletjes, waardoor een bijzonder landschap is ontstaan. Er groeien
bijzondere planten zoals bosbingelkruid, kleine kaardenbol, reuzenpaardenstaart, gevlekte dovenetel, hangende en slanke zegge, slanke sleutelbloem, bosanemoon, eenbes, daslook en keverorchisen het bos heeft een ongekende kruidenrijkdom. De voornaamste typerende bosvegetaties van het Bunderbos zijn het essenbronbos, veldbies-beukenbos, gierstgras-beukenbos en het parelgras-beukenbos. Het Bunderbos staat bekend om het voorkomen van de vuursalamander. De meest typerende broedvogels van het Bunderbos zijn ijsvogel, boomvalk en grote gele kwikstaart.

Zoogdieren die regelmatig in het bos worden waargenomen zijn ree, das, vos, steenmarter, bunzing, eekhoorn en rosse woelmuis. In het bos bevindt zich een van Nederlands oudste dassenburchten.
In het Bunderbos bevinden zich op boslocaties dicht bij de dorpen bosopstanden met zichtbare overblijfselen van de hakhoutcultuur. De dikte van de hakhoutstoven lijken van een hoge ouderdom te getuigen. Onduidelijk is hoe oud de desbetreffende opstanden zijn en of er sprake is geweest van aanplant.


Nieuwe planttechniek

Een groep Duitse wetenschappers heeft een methode ontwikkeld waardoor boomwortels dieper in de grond groeien waardoor de bomen beter bestand zijn tegen droogte. De resultaten van de eerste experimenten met de planttechniek in Berlijn en op de campus van het Karlsruhe Institute of Technology zijn veelbelovend.

De onderzoekers boren bij de wortels van een boom een gat in de grond met een diameter van circa 12 tot 20 centimeter en minstens een meter diep. Dit gat wordt gevuld met een mix van split en terra preta. In dat gat groeien de wortels van de geplante boom verder en na een tijdje zullen ze onder de split en terra pretalaag uitgroeien.
De methode wordt vanaf dit voorjaar getest op de campus van het instituut en in Berlijn bij beuken, esdoorns, linden en Leylandcipressen. Met sensoren in en bij de geboorde cilinders wordt het vochtgehalte gevolgd.

Bron: Karlsruhe Institute of Technology 


terug naar boven >>

   
   
   
       
   
   


Zomerexpositie Beelden in Gees
- t/m 26 september 2021

De Galerie en Beeldentuin liggen, als een waar paradijs, te midden van een weids en verstild landschap, in een der mooiste gedeelten van Drenthe. Op zeven hectare grond is hier een tuin aangelegd met een zeer gevarieerde beplanting, alle soorten zijn voorzien van een naambordje.

Tot eind september is Beelden in Gees geopend. Men verzoekt u wel om u te houden aan de coronaregels, dat hoeft niet moeilijk te zijn gezien de omvang van de tuin en de galerie. Uitgangspunt is dat de tuin in september open is van woensdag t/m zondag van 12.00 tot 17.00 uur.

Beelden in Gees

Adres: Schaapveensweg 16, 7863 TE Gees
Meer info: klik hier


Natuur in Beeld in Hortus Nijmegen - tot 25 september 2021

Speciaal ter gelegenheid van het 50 jarig jubileum van de Botanische tuin wordt Hortus Nijmegen van 3 juli tot 25 september verrijkt met meer dan 30 bijzondere beelden van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers (www.nkvb.nl).

Voor de expositie hebben 19 professionele kunstenaars van de Kring zich laten inspireren door de filosofie van de Hortus. Kruipend over de grond, vliegend door de lucht of opgenomen in de natuur heeft ieder beeld een eigen plekje.

Oerkracht, ritme, vergankelijkheid, de cyclus van leven en dood en duurzaamheid zijn thema's van de objecten. Er is gewerkt met natuurmaterialen als hout, takken, wilgentenen en komkommer, met verschillende steensoorten als Belgisch hardsteen, travertijn, kalksteen en verder met cortenstaal, kunststof, gietijzer en geglazuurde keramiek.

Hortus Nijmegen Botanische tuin

Adres: D'Almarasweg 22D, 6525 DW Nijmegen
Meer info: klik hier en/of hier


Beyond Belief - t/m 3 oktober 2021

Monumentale schilderijen van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Deborah Poynton (Durban, 1970) sieren de Abdijkerk van het Drents Museum. De schoonheid van de schilderijen trekt de bezoeker aan en geeft de kijker het gevoel een nieuwe wereld te betreden.

Grote aandacht voor de kleine details, dat kenmerkt het werk van Deborah Poynton bij uitstek. De Zuid-Afrikaanse kunstenaar componeert een werkelijkheid die niet bestaat, waarbij ze vaak de natuur en alledaagse voorwerpen als onderwerp kiest. In de tentoonstelling presenteert het Drents Museum haar meest recente werk (2008-2020). Speciaal voor deze expositie maakte ze het schilderij Beyond Belief. De tentoonstelling in Assen is Poyntons eerste museale expositie in Europa.

Drents Museum

Adres: Brink 1, 9401 HS Assen
Meer info: klik hier

terug naar boven
>>


   
   
       
   
   


Reageren op NNN

Voor reacties op de inhoud van NatuurNetNieuws, uw waarnemingen, natuurnieuws en vragen over de natuur, mail naar: tiny@groen-natuurlijk.nl
Voor het wijzigen van uw e-mailadres (vermeld ook uw oude e-mailadres!) of afmelden voor de nieuwsbrief mail naar: info@groen-natuurlijk.nl

Voor het aanmelden als abonnee op NatuurNetNieuws kijk op: https://groen-natuurlijk.nl/natuurnieuwsbrieven/
Het overnemen van informatie is toegestaan, mits u duidelijk vermeldt:
Bron: NatuurNetNieuws, uitgave van platform GROEN! natuurlijk: www.groen-natuurlijk.nl

Behalve voor u is er ook een nieuwsbrief (NatuurNetNieuwsJunior) voor uw (klein)kinderen in de basisschoolleeftijd met een verhaaltje, veel informatie over dieren en/of planten (handig voor een spreekbeurt) en uittips voor kinderen.

Net zoals u gratis abonnee bent van NatuurNetNieuws, kunt u of kunnen zij zich ook gratis abonneren op NatuurNetNieuws Junior (komt zes keer per jaar uit!). U hoeft alleen maar een mailtje te sturen naar: info@groen-natuurlijk.nl of het formulier in te vullen: klik hier



   
   

Volg ons ook op Facebook

O
nze Nieuwsbrief verwijst soms naar websites van derden. We hebben geen controle over de aard, de volledigheid noch de juistheid van de informatie op deze websites en zijn daarom niet aansprakelijk voor de inhoud van deze sites.

terug naar boven >>




 

 

 
 
 
     
' ' .